شدیدا هم به این جمله که میگه زندگی بدون موسیقی اشتباهه اعتقاد داشتم
در حدی علاقه داشتم که میخواستم اهنگساز بشم
بعضی شبا اهنگ تا صبح تو گوشم پلی میشد
هر چی هم بیشتر منو تو حس میبرد اهنگ بهتری محسوب میشد
ولی وقتی یه دوره اهنگ گوش ندادمیعنی فرصت گوش دادن نداشتم کم کم فهمیدم که زندگی با موسیقی ای که ما میشناسیم اشتباهه!
وقتی یه مدت اهنگ گوش نمیدم خیلی از لحاظ درونی حس بهتری دارمشاید غمگین و ناراحت باشم ولی این غم واسه خودمه نه اینکه غم خواننده هم بهش اضافه بشه
شایدم خوشحال باشم و باز هم این خوشحالی واسه خودمه نه اینکه تاثیر لحظه ای یه اهنگ شاد باشه
اینجوری ادم بهتر خودشو میشناسه
بعضیا هستن که حتی تحمل چند دقیقه سکوت رو هم ندارن و سریع تا سکوت میشه اهنگ میزارناین ادما بدترین کارو دارن در حق خودشون میکنن چون هر لحظه دارن از خود واقعیشون دور میشندارن از سکوتی که میتونست باعث بشه کمی به خودشون نزدیک بشن فرار میکنن
من الان واقعا به این حقیقت رسیدم که وقتی اهنگ گوش نمیدم احساس ناامیدی و پوچی خیلی کمتری دارم تا وقتی که گوش میدمو کنترل بیشتری رو خودم دارم
البته اهنگ گوش دادن میتونه بعضی جاهام خوب باشه مثلا اهنگای شاد وقت ورزش
ولی اهنگای غمگین تا جای ممکن حذف بشن بهتره
هنوز هم به نظرم زندگی بدون موسیقی اشتباهه ولی موسیقی طبیعت:)
+اگه مقاله اقای رائفی پور در مورد موسیقی رو هم بخونین میفهمین که حتی علم هم حرفامو تصدیق میکنه